Teatr Narodowy wystawił "Nie-boską komedię" Zygmunta Kra­sińskiego. Jest to pierwsza po­wojenna premiera tego dramatu w Warszawie, a czwarta w Polsce, i już choćby z tego powodu nie wolno poprzestać na samym tylko odnotowaniu faktu. "Nieboska komedia" napisana przez Krasińskiego w dwudziestym pierwszym roku życia jest bez wątpienia najlepszym utwo­rem tego autora, ale jednocześnie najtrudniejszym do interpretacji. Podział dramatu na "rodzinny" i "rewolucyjny", zależności struk­turalne tych dwóch części, a bar­dziej jeszcze interpretacja tez poszczególnych w tych częściach zawartych, stwarzały zawsze hi­storykom literatury i inscenizatorom duże trudności. Ogromna jest bowiem wielkość problemów w tej "chrześcijańskiej tragedii" zawarta. Przede wszystkim próba zdemaskowania ukutego modelu bohaterstwa romantycznego, tego człowieka zbuntowanego przeciw porządkowi świata. Krasiński neguje także w pew­nym stopniu rolę poety w społe­czeństwie,