SCENA NARODOWA, która pamięta jeszcze wielkie in­scenizacje "Dziadów" i "Kordiana" otrzymuje teraz trzeci z największych naszych teatralnych poematów roman­tycznych "Nieboską komedię" Zygmunta Krasińskiego. Najrzadziej przedstawiana na naszych scenach, nie jest "Nieboska ko­media" ani mniej dla nas ważna jako etap historyczny w rozwo­ju naszej literatury myślenia politycznego i artystycznego, ani mniej istotna jako wartość współczesna. Sądzę że pod wie­loma względami a zwłaszcza dlatego że jest to rzadki w na­szej literaturze utwór o charak­terze niezaściankowym, uniwer­salny o problematyce ogólnoeu­ropejskiej - "Nieboska" zasłu­guje na szczególne wyróżnienie wśród dzieł swego czasu. Treść i myśl "Nieboskiej ko­medii" wywoływała zawsze od czasu swego powstania do dzi­siaj wiele kontrowersyjnych opinii. Pięknie i przenikliwie po­wiedział Adam Mickiewicz o "Nieboskiej komedii": "... poemat ten jest tylko jękiem roz­paczy człowieka g