Teatr Dramatyczny w Warszawie wystąpił z polską prapremierą czterech skeczów scenicznych Cervantesa. W "Teatrze Cudów", ske­czu tytułowym, oszust - dyrektor tru­py komediantów, wmawia publiczności, iż cuda jego teatru zobaczyć będą mo­gli ci tylko, którzy nigdy nie mieli Ży­da w swoim rodzie. Publiczność jego, rzecz jasna, widzi więcej, niż Maestro raczy jej pokazać. Gorzej ze mną, gdyż nie tylko cu­dów, lecz nawet w miarę przyzwoitego spektaklu nie zdołałem zobaczyć. Pre­miera ta bliska jest w swoim stylu "Paradom" Potockiego, granym, nie bez powodzenia, przed paroma laty na deskach tego teatru. Podobnie nikła i ubożuchna fabuła poszczególnych ske­czów, podobnie prymitywne - czy też "podstawowe", jeśli ktoś woli - sy­tuacje komiczne,które wypełnić ma do­piero finezja aktorskiego warsztatu i pomysłowość reżysera. Jeśli jednak sarmacka rubaszność Potockiego możli­wa jest do odtworzenia we współczes­nym teatrze polskim, to elemen