Patronem przedwojennego teatrzyku "Cricot I" był Stanisław I. Witkiewicz. Kantorowski "Cricot II" obrał sobie tego samego patrona. I starszy i młodszy "Cricot" rozpoczęli od "Mątwy" Witkacego - "pierwszego nadrealisty w Polsce". "Numer jeden" jednak, sprzeniewierzył się Witkacemu, już więcej nie sięgał po jego dramaturgię. "Numer dwa" w twórczości pisarskiej St. I. Witkiewicza poszukuje ciągle nowych, inspirujących tematów. Tadeusz Kantor, twórca teatru "Cricot II", wziął na warsztat komedię Witkacego "Nadobnisie i koczkodany". Dotarcie do sedna filozofii Witkacego dziś już nie sprawia trudności. Naczelnym problemem filozoficznym Witkiewicza był problem ontologii ogólnej. Przypominał on późniejsze Heideggerowskie "rzucenie" w byt, w pustkę, każdej istoty ludzkiej. "Twórczość artystyczna - pisał Witkacy w "Nowych formach w malarstwie" - jest bezpośrednim potwierdzeniem prawa samotności jako tego. za cenę czego istnienie w ogóle jest możliwym i