"Teatr musi się ciągle zmieniać, tak jak zmienia się świat" - powiedział Peter Brook. Każda epoka ma swoją wizję Szekspira. Nasza - wyjątkowo różnorodną, na co składają się i różnice wyobraźni reżyserskich, i aktualne mody odnośnie odczytywania klasyków. Była moda na odsłanianie w sztukach Szekspira odwiecznego mechanizmu władzy i historii, bawiono się w uwspółcześnianie jego utworów lub realizowano je zgodnie z konwencją epoki elżbietańskiej, wystawiano z pietyzmem lub bez, za to z mnóstwem ryzykownych pomysłów, grano na scenie pudełkowej, z dekoracjami i bez, w plenerze, na tle nowoczesnej i zabytkowej architektury, a nawet na ringu (czego parę sezonów wstecz mieliśmy przykład w Bydgoszczy). Robić z Szekspira teatr muzyczny - to też nic nowego. Wystawić go w formie zabawy w teatr - również żadna dziś nowość. Znamy już skądinąd owo odsłanianie kulis teatru, charakteryzacje aktorów na scenie, ostentacyjne zajmowanie miejsca prze