Przekład: Krystyny Tarnowskiej i Andrzeja Nowickiego, teksty piosenek: Andrzej Nowicki, reżyseria: Erwin Axer, dekoracje i kostiumy: Stanisław Cegielski, muzyka: Zbigniew Turski. Wystawia Teatr Współczesny w Warszawie.

Modny obecnie na Zachodzie pisarz angielski, John Osborne, jest wybitnym przedstawicielem grupy "wściekłych". Tym mianem nazwano w Anglii pisarzy, którzy w swej twórczości dają wyraz rozgoryczeniu młodego pokolenia wobec przestarzałych więzów społecznych. Bohaterami sztuk Osborne'a są ludzie, którzy chcieliby żyć inaczej, lepiej, lecz ulegają powszechnemu marazmowi. Przyjmując postawę pozornie i cyniczną i wzgardliwą w gruncie rzeczy cierpią z powodu swego upodlenia, szarpią się, uciekają z rzeczywistości w sferę fikcji i marzeń. Takich ludzi zobaczyliśmy w pierwszej, granej przez nasze teatry, sztuce Osborne'a "Miłość i gniew", takim jest Archie Rice, bohater "Music-hallu". Zanim dotarła na nasze sceny sztuka "Music-hall" poprzedziły ją wieści o sukcesach, jakie odnosiła w Londynie, gdzie rolę Archiego kreował znakomity Laurence Olivier. Rozumiem istotę londyńskich sukcesów. Sztuka ma dwie kapitalnie napisane role (Billy i Archie), jej ton ne