Nie tylko dramaty klasyczne, ale i sztuki napisane współ­cześnie mają swe dziwne losy. "Krawiec" - zaprezentowana ostatnio w Teatrze Współczes­nym sztuka Sławomira Mrożka powstała w roku 1964. Ale wó­wczas, świeżo po sukcesie "Tanga", Mrożek uznał rzecz za gorszą i nie zdecydował się na publikację. W rezultacie utwór został wydrukowany do­piero niedawno na łamach "Dialogu", a następnie docze­kał się prapremiery na scenie Teatru Współczesnego. Tego samego teatru, nawiasem mó­wiąc, który wystawił jako pierwszy większość dzieł Mroż­ka, z "Tangiem" na czele. Nie bez kozery przypomina się co chwila - gdy mowa o "Krawcu" - jeden z najcieka­wszych dramatów Mrożka, ja­kim jest "Tango". Obydwa te utwory są bowiem w warstwie problemowej bardzo podobne. Obydwa mówią o naczelnym temacie Mrożka, czyli sytuacji kryzysu wartości. W obydwu te­mat ów uwikłany jest w niezwy­kle istotną dla całej twórczości znakomitego pisarza opozycję: kultur