Najpierw - piękne dzięki za te odwiedziny. Były potrzebne warszawskim teatromanom sprawiły niewątpliwie niemałą satysafkcję. Co więcej, stały się okazją do konfrontacji sądów, przyczyn­kiem do szerszych rozważań na temat funkcji, kształtu i zadań współczesnego teatru. Goście z Krakowa przywieźli do stolicy dwa znaczące przed­stawienia: "Nieboską komedię" Krasińskiego w inscenizacji Kon­rada Swinarskiego i "Mizantropa" Moliera w nowym, wolnym przekładzie prozą Ja­na {#os#23391}Kotta{/#}. O "NieboskieJj" pisaliśmy zaraz po jej premierze, w październiku ubiegłego roku. Cóż można jesz­cze powiedzieć o spektaklu tylekroć recenzowanym, tak już głoś­nym? Że wzbudza sądy kontro­wersyjne właśnie dlatego, że za­chowuje obiektywizm wobec ma­terii utworu? Że poddaje scenicz­nej weryfikacji dzieło, wokół któ­rego narosło tyle już nieporozu­mień i niedomówień, czyniąc to z precyzją, odwagą i pasją? Nie­wątpliwie jest to przeds