W teatrach wciąż się jeszcze spie­rają, czy Czechow to nastrój, sentyment i poezja, czy tez raczej drwina i ironia. Telewizja zapragnęła wystawić Czechowa jeszcze inaczej - właśnie bez Cze­chowskiego, czy uznawanego za czechowowski, nastroju; bez tła osią­ganego zazwyczaj pozaaktorskimi środkami, czyli bez specyficznej, realistycznie oddanej atmosfery prowincjonalnego miasta i prowincjonalnego salonu, która to atmo­sfera potrzebna jest jednak jako charakterystyczny układ, precyzyj­nie naszkicowanych uwarunkowań działania bohaterów. Telewizyjne "Trzy siostry" w re­żyserii Jerzego {#os#860}Antczaka{/#} były spektaklem aktorskim. O tyle bardziej aktorskim niż każdy inny spektakl, że reżyser tylko i wyłącznie akto­rom powierzył zadanie zaprezento­wania mikrodramatów, uwarunko­wanych atmosferą rosyjskiej prowincji, gdzie duszą się wrażliwi, mądrzy i nie całkiem jeszcze zre­zygnowani ludzie. Podobnie, jak w innych sztukach Czechowa, i tu akcj