Angielscy "młodzi gniewni" należą dziś jednak do pokolenia, którego legenda okazała się trwalsza niż ich dzieła. Czym jednak była rewolucja kulturalna, jaką spowodowała w teatrze i filmie angielskim lat pięćdziesiątych grupa młodych wówczas dramaturgów i pisarzy (John Osborne, Arnold Wesker, John Braine, Willis Hall, Shelagh Delaney, Alan Silitoe, David Storey) uzmysławiają nam doniesienia kronikarzy tego ruchu. I tak na przykład, angielski krytyk teatralny Kenneth Tynan w recenzji z premierowej inscenizacji ,,Miłości i gniewu" Johna Osborne'a pisał: Zgadzam się, że "Miłość i gniew" przypuszczalnie odpowiadać będzie gustom, mniejszości. Ale ważne jest, jak liczna będzie to mniejszość. Oceniam ją mniej więcej na 6 733 000, bo tylu ludzi w wieku od lat dwudziestu do trzydziestu liczy nasz kraj. Do cyfry tej niewątpliwie trzeba będzie dodać uciekinierów z innych grup wieku. Źródłem tak powszechnej fascynacji, której uległa wkrótce publiczno