Fabuła "Fantazego" nie dokoń­czonej komedii Słowackiego przy­pomina układankę, w której jest zbyt wiele elementów do ułożenia obrazka. Każda ingerencja w tekst oznacza inscenizacyjny wybór, za­mknięcie jednej z możliwości przebiegu zdarzeń. Gustaw {#os#27}Holo­ubek{/#} w swojej inscenizacji posta­nowił wyprowadzić z tego labi­ryntu wątków logiczną i konse­kwentnie rozwijającą się fabułę. Podolski arystokrata i bogacz, Fantazy Dafnicki zamyśla ślub z córką zadłużonych sąsiadów, któ­rzy próbują zachować pozory czy­stych intencji wobec córki i wy­marzonego zięcia. Jednak gra, tak naprawdę, toczy się o pieniądze. To tylko jeden z poziomów komi­zmu "Fantazego". Kolejny odsła­nia się wtedy, gdy każdy z boha­terów do salonu i ogrodów hrabiostwa Respektów wprowadza, mniej lub bardziej zmaterializo­wany, cień własnej przeszłości. Za Fantazym podąża jego rzymska muza - hrabina Idalia, Diannę nawiedza związany z nią niegdyś