"Kiedy w 1757 roku w Lip­sku Lessing powziął zamiar napisania "Emilii Galotti" (piętna­ście lat nurtował autora pomysł sztuki, którą ukończył dopiero w 1772 r. - przyp. W. O.), nie przy­puszczał, że potomność ujrzy w tragicznym zakończeniu tego arcydzie­ła tak straszliwą satyrę na stosunki niemieckie XVIII wieku" - pisał Franz Mehring w książce "Die Les­sing - Legende". Niemcy pozostawały wówczas w rozbiciu na ok. 360 państewek, w tym na kilka większych i na masę mi­niaturowych księstw, których sto­licami były nieraz dzisiejsze powia­towe miasteczka. W każdym z nich sprawował niczym nie ograniczoną władzę lokalny tyran kieszonkowe­go formatu. Jego kaprys czy za­chcianka decydowały o losie podda­nych. Mógł uciekać się przy tym nawet do przestępstw, gdyż w swoim państewku był najwyższym sędzią, od którego wyroków nie istniało odwołanie. "Emilia Galotti" jest odbiciem narastającego konfliktu między mieszczaństwem a władcam