Salonowa komedia charakterów napisana przez Aleksandra Fredrę w 1821 roku. Rok później odbyła się prapremiera w teatrze lwowskim. Obraz znudzonego małżeństwa, poplątane miłosne intrygi między panią, mężem, kochankiem i zalotną pokojówką, która zdradza i zwodzi wszystkich - były dla dziewiętnastowiecznej publiczności na tyle skandalizujące, że Fredro musiał zrezygnować z dwuznacznego zakończenia, w którym kochanek stwierdza "chociaż nas w tej chwili konieczność rozdziela, znajdziecie we mnie nadal przyjaciela", na rzecz finału jednoznacznie przywracającego zgodę i szczęście między małżonkami. Z tych też powodów komedia, choć jedna z najświetniejszych w dorobku Fredry, nie cieszyła się pierwotnie wielkim scenicznym powodzeniem. Jej właściwe odkrycie dla polskiego teatru dokonało się wraz ze słynnym przedstawieniem Bohdana Korzeniewskiego w Teatrze Polskim w Warszawie, gdzie wydobyta została cała błyskotliwość dialogu, zróżnicowanie