Jak wiadomo dramaturgia Brechta, a zwłaszcza jego teatr, ma swoją książkę kucharską. Zapewne ten teore­tyczny kodeks odegrał pewną pozytywną rolę w pierwszym okresie, torując drogę dla jego wy­bitnej twórczości na naszych sce­nach. Przecież wraz z Brechtem wtargnęła do naszych teatrów współczesność. W klimacie wiel­kiej odnowy, sztuki Brechta były taranem, którym walczono o pra­wo do nowatorstwa, o nowy re­pertuar dla naszych teatrów, o nowe więzy teatru z życiem. W tym pierwszym okresie pilnie studiowaliśmy "Mały Organon", brechtowskie wzory były pod­stawą naszych realizacji. Kry­tycy z zadowoleniem podkreślali zgodność spektaklów z orygina­łem. Wierne kopie miały naj­wyższą ocenę. Dziś pierwszy okres upowszechnienia brechtowskiego teatru mamy już poza sobą. Kiedy przed pięciu laty l Konstanty Puzyna w interesu­jącym eseju pt.: "Utopia i nau­ka'' (Dialog Nr 2 1957) pisał: "Brecht tworzy niebezpieczną teorię "modeli" traktują