Tennessee Williams zdo­był rozgłos dzięki "Szklanej menażerii", którą napisał w 1944 roku. Trzydziestoletni wówczas pisarz kreował swo­je dramaty na przekór ame­rykańskiemu mitowi o łatwym i szybkim sukcesie wszystkich zdolnych. Williams pokazu­je ludzi z góry skazanych na przegraną, beznadziejnych wrażliwców dotkniętych przez los. W "Szklanej menażerii" znalazły się też liczne wątki autobiograficzne - matki-mitomanki tęskniącej za Południem, kalekiej siostry, wre­szcie sam Tom to pierwowzór młodego pisarza, który musiał wcześnie rozpocząć pracę za­robkową. Tytułową szklaną mena­żerię gromadzi nadwrażliwa i nieprzystosowana do życia Laura, a w jej kolekcji naj­cenniejszy jest mityczny jed­norożec. Matka Laury, Aman­da, żyje wspomnieniami z młodości, kiedy to (podobno) ojej względy starało się 17 adoratorów. Ucieczka w prze­szłość to tylko jedna z metod tuszowania bezradności wo­bec otaczającego ją świata, drugą jest