Z wydrukowanego w teatralnym programie "Dam i huzarów" kalendarium wynika, że toruński teatr w czasie 80 lat istnie­nia wyprodukował 50 przedstawień Aleksandra Fredry. Naj­nowsza premiera jest ósmą realizacją tej sztuki na zawodowej scenie w Toruniu, a piątą po wojnie. Do tego trzeba dodać wy­stępy gościnne, teatr telewizji i Grzegorza Jarzynę, który najradykalniej potraktował niedawno klasyka polskiej komedii. Słowem - nie da się grać Fredry po bożemu, trzeba sposobem. Reżyser Andrzej Bubień się­gnął do jazzu. Na początku Mariusz Hejnicki gra na sakso­fonie nostalgiczny, niemal sen­tymentalny kawałek i podob­nym kawałkiem kończy przed­stawienie. W środku mamy im­prowizacje fredrowskie w wy­konaniu toruńskich aktorów. Trzymając się tych jazzowych ram można powiedzieć, że im­prowizacje są w większości po­rywające, ale temat, do którego zgodnie z regułami gatunku trzeba co jakiś czas wrócić, wykonywany jest niemrawo, by nie powie