Akcję "Ludzi cesarza" umieścił Zygmunt Hübner w pierwszym wieku naszej ery, za panowania Nerona. I jak to się często zdarza wykorzystał starożytny kostium dla wyrażenia wcale nie historycznych treści. Wybór epoki też nie był przypadkowy; wśród ludzi Nerona Hübner znalazł w stanie czystym interesujące go postawy, które ilustrują stosunek do ludzi obracających się w kręgach władzy i do absolutnego i zbrodniczego władcy. Postawy na tyle uniwersalne, że nie potrzebna jest żadna kokieteria by odczytywać je w kontekście historii najnowszej i współczesności. Przyjrzyjmy się im bliżej. Lucjusz Anneusz Seneka był wychowawcą Nerona, jego doradcą i współpracownikiem w początkowym okresie panowania. Odsunięty, gdy już sama jego obecność sprawiała, że do głębi zdemoralizowany Neron nie śmiał dać upustu swym najgorszym skłonnościom. Pozostało po nim kilka tragedii, a przede wszystkim listy i pisma filozoficzne o moralnej kondycji człowieka. W s