Szczupły jest dorobek dra­maturgiczny Witolda Wandurskiego, rewolucyjnego poety, komunisty, którego życie za­kończyło się tragicznie. Jego działalność polityczna w szere­gach KPP zrehabilitowana zo­stała po XX Zjeździe KPZR w roku 1956. Czy doczeka się tak­że nowej, pozytywnej oceny je­go działalność literacka? Ma na pewno swoje miejsce w hi­storii lewego nurtu polskiej li­teratury jego twórczość poetyc­ka. Gorzej jest z dramaturgią. "Śmierć na gruszy", wystawio­na po raz pierwszy 15 stycznia 1925 roku na scenie teatru im. Słowackiego w Krakowie, uchodzi za jego najlepszą sztu­kę. Zamierzał wystawić ją przed kilku laty Teatr Narodo­wy w Warszawie. Drogę na sce­ny Polski Ludowej otwarło jej jednak przedstawienie opraco­wane przez Teodora Mierzeję z robotniczym zespołem ama­torskim w Bielawie. Potem sięgnął po sztukę w wersji za­adaptowanej przez Mierzeję Teatr Ludowy w Nowej Hucie. Tu nadał jej kształt literacki Jerzy Broszkiewicz (