DRUGA W BIEŻĄCYM SEZONIE PREMIERA TEATRU WIELKIEGO - "LOHENGRIN" RYSZARDA WAGNERA JEST ŚWIADECTWEM AMBICJI TEGO TEATRU I JESZ­CZE JEDNYM DOWODEM, ŻE KIEROWNICTWO ARTY­STYCZNE NIE BOI SIĘ TRUDNOŚCI, ŻE NIE SZCZĘDZI WYSIŁKÓW, BY NA TEJ SCENIE POKAZYWAĆ POZY­CJE JEŚLI NIE NOWE, TO MAŁO ZNANE. Powojennej widowni operowej twórczość Wagnera jest mało zna­na, a zajmuje ona przecież w światowej literaturze muzycznej jedno z czołowych miejsc. Ta "nieobecność" Wagnera nie jest przypadkiem. Z jednej strony wystawie­nie dzieła Wagnera nie jest sprawą prostą, wymaga specjalnych warunków: dużej sceny, dużego zespołu orkiestrowego, dużego liczebnie i mocnego głosowo chóru, dużych, nośnych głosów solis­tów, którzy by na tym tle byli słyszalni. Nie darmo istnieje określenie: wagnerow­ski głos. Z drugiej strony Ryszard Wagner (1813 - 1883), który w młodości re­prezentował ideały rewolu­cyjne i w okresie Wiosny Ludów stanął po stronie rew