Lidia Amejko należy do nielicznego grona młodych zdolnych dra­maturgów. W czasach kiedy niemal nieustannie narzeka się na brak dobrych współczesnych autorów sztuk teatralnych, ją chwa­lą wszyscy. Niektórzy porównują nawet do Gombrowicza. Dzieje się tak z kilku powodów. Amejko pisze o tym co nas dotyczy, o współczesnej rzeczywistości, nie unikając kontekstów i nawiązań. Opowiada o naszych słabościach, w sposób zawoalowany, choć dla in­teligentnego człowieka jasny. Jest skromna, sceptyczna, ironiczna. Za­bawna, a przy tym powściągliwa w wydawaniu sądów. W rozmowie dla ŻW w ubiegłym roku Jacek Sieradzki, redaktor naczel­ny "Dialogu" powiedział: "Amejko to obecnie jeden z większych talentów. Tyle tylko, że jest to talent, który wy­maga pomocy teatru. Teatr musi umieć przełożyć na scenę, w bardzo lojalny sposób jej słowa i idee zawar­te w dramacie, nie wywyższając, nie robiąc czegoś "pod prąd", czy umniej­szając tekst. To typ drama