Motto do "Snu nocy letniej" mogłoby brzmieć: "bo naj­większy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz". W tej najsłynniejszej komedii Szekspira powinno chcieć aż czworo. Kłopot w tym, że zło­śliwy chochlik pomieszał narzeczeńskie pary i przez większość sztuki wszyscy kochają się nie w tym, w kim trzeba. Nim się od­najdą we właściwych konstelacjach, będą musieli przejść cały trening miłości, łącznie z uczu­ciem zdrady, porzucenia, zawie­dzionych uczuć, niespełnionych nadziei. Ale po to jest komedia, żeby wszystko skończyło się do­brze, więc kochankowie trafią wreszcie na przeznaczone sobie połówki jabłka i komedię zwień­czy podwójne szczęście. "Sen..." uchodzi powszechnie za najpiękniejszą sztukę świata o nieporozumieniach, trudach, ale i też cudzie miłości. Sztuka opo­wiada historię trzech par: Hermii i jej narzeczonego Lizandra, Demetriusza i zakochanej w nim Heleny oraz króla elfów Oberona i nieposłusznej królowej elf