Spektakl Teatru Dramatycznego, ułożony z fragmentów prozatorskich, poetyckich i dra­matycznych dzieł Tadeusza Różewicza, korzy­sta przede wszystkim z tej części jego twórczości, w której pisarz komentuje otaczający świat, odnosząc się do rzeczywistych wyda­rzeń. W scenariuszu Igi Gańczarczyk i Ma­cieja Podstawnego nawet informacje podawa­ne przez radio są wyimkami z prozy pisarza, choć w spektaklu użyto także fonicznych frag­mentów "Kroniki filmowej". Zasadą scena­riusza jest konfrontacja narracji z różnych okresów twórczości poety, przede wszystkim jednak z lat sześćdziesiątych, z późniejszym niemal o półwiecze zapisem stanu świado­mości młodej kobiety, zawartym w utworze Przyj dziewczę przyj, wydanym w doskonałym zbiorze Kup kota w worku z 2008 roku. Fragmenty dawnych opowiadań, takich jak Próba rekonstrukcji (1959), Tarcza z pajęczy­ny (1963), Moja córeczka (1966) czy Śmierć w starych dekoracjach (1969), prezentują men­talno�