Podejmując trudne dzieło od­budowy artystycznej rangi jed­nej z ważniejszych scen war­szawskich, Maciej Prus rozpo­czął swą dyrekcję w Teatrze Dramatycznym od inscenizacji ,,Nie-Boskiej komedii". Prus na­leży do nielicznych w Polsce reżyserów, mogących się dziś - z sukcesem - porwać na ta­ki wyczyn. Każdy obserwator życia teatralnego musiał w ostat­nich sezonach nabrać przekona­nia, że naszego teatru nie stać już na porządne inscenizacje wielkiego repertuaru, zwłaszcza dramaturgii romantycznej. Nie stać nie tylko w sensie mate­rialnym, lecz również organiza­cyjnym i chyba przede wszyst­kim duchowym. Nie "czują" i nie potrafią grać romantycznych postaci aktorzy. Trudno im od­naleźć właściwą dykcję dla języka wieszczów, gdy na co dzień mówią (również ze sceny czy z ekranu) coraz gorszą współczes­ną polszczyzną. Piszę o tym, aby sprawiedli­wiej ocenić inscenizację Prusa. Jest on reżyserem bardzo kon­sekwentnym. W wyw