Horyzont wypełniają sceny z Panoramy Racławickiej: kosynierzy, naczelnik Kościuszko na koniu... Co może odbywać się w takiej scenerii? Polityczny dyskurs, sąd historii, wymiana zdań pomiędzy wielkimi tego świata? Nie, odbędzie się tu lekcja polskiego, której, udzieli szwajcarskiej panience siedemdziesięcioletni starzec trzymający w dłoniach tamborek i igłę do haftowania. Lekcja polskiego, która przemieni się w lekcję Polski. Dramat Anny Bojarskiej "Lekcja polskiego" to utwór, którego akcja dzieje się pod sam koniec życia - Tadeusza Kościuszki w szwajcarskiej Solurze. Naczelnik, uznawany w kraju za zmarłego - wszak bohaterom nie wypada dożywać późnej starości - rozmawia o Polsce, o sobie i swoim życiu z kilkunastoletnią Emilią Zeltner. To zderzenie musi wywołać gwałtowną wymianę zdań: Emilia nie rozumie, nie chce zrozumieć pewnych uwarunkowań - obyczajowych, historycznych, politycznych, nie tylko dlatego, że młodość nie jest skłonna