W ciągu ostatnich dwu lat na scenach teatrów polskich pojawia się wiele sztuk zachodnich dramaturgów, zupełnie dotychczas nam nie znanych. Po raz pierwszy ukazała się na scenie sztuka pisarza australijskiego Rew Lawlera "Lato siedemnastej lalki" (Teatr Dramatyczny w Warszawie) i sztuka pisarza brazylijskiego, również prapremiera w Polsce, G. Figueiredo "Lis i winogrona" (Teatr Narodowy w Warszawie). Problem utworu "Lato siedemnastej lalki" jest przemijanie młodości - zjawisko oczywiste, z którym jednak bardzo trudno się pogodzić. Sztuka pokazuje dwóch robotników fizycznych, którzy pracowali na plantacjach trzciny cukrowej a całe zarobione pieniądze wydają w czasie 5-miesięcznego urlopu w towarzystwie barmanek w Melbourne. Już siedemnaste lato spędza Roo Welber z kelnerką Olly, która wiernie czeka na niego wszystkie pozostałe miesiące. Ale tym razem Roo przyjeżdża bez pieniędzy, zawiodły siły fizyczne. został zdystansowany przez młodszego i silniejszeg