WYSTAWIONA przez Teatr Kameralny sztuka Jerzego Zawieyskiego "Lai znaczy jaśmin" uważana jest przez swego autora za rodzaj eksperymentu w jego twórczości teatralnej. W rzeczywistości nie jest to może tak wielki eksperyment, a jeżeli nim w ogóle jest, to tylko w zakresie realizacji teatralnej, a nie w samym typie twórczości reprezentowanej przez Zawieyskiego. Teatr - nie mówiąc już o noweli i powieści Zawieyskiego - był zawsze poszukiwaniem odtworzenia wewnętrznych stanów przeżywania człowieka. U Zawieyskiego nigdy nie dzieje się zbyt wiele na zewnątrz. Nie mamy nawet do czynienia ze zbyt dramatycznymi przemianami wewnętrznymi człowieka. Jest to raczej analiza duchowych przeżyć, kolejne uświadamianie sobie pewnych stanów i doznań. We współczesnej twórczości literackiej rysują się dwa kierunki. Jeden z tych kierunków zmierza jakby do całkowitego usunięcia autora z utworu. Pisarz pozwala mówić swoim bohaterom i tylko tyle zdradza z ich wewnętrznych