"Cyganeria" Giacomo Pucciniego należy do najwyższych osiągnięć w dziejach muzyki operowej. Powstała w okresie szczytowego rozkwitu talentu kompozytora. Kompozytor zaczerpnął ten temat z powieści Henri Murgera "Sceny z życia cyganerii", gdzie obok świetnej materii dramatycznej odnalazł również odrobinę siebie - owego biednego, młodego studenta konserwatorium w Mediolanie. Sam twórca powieści - choć nie osiągnął wysokości literackiego parnasu - był pisarzem dość popularnym, lecz poza "Scenami..." żadna z jego książek nie weszła do poważniejszych literackich annałów. Paryż dziewiętnastowiecznej artystycznej bohemy fascynował i fascynuje nadal. Karty prozy, poezji i teatru pełne są bardziej lub mniej udanych, a czasem wręcz kiczowatych wizerunków tego jedynego w swym rodzaju zjawiska. Toteż sukces Murgera, a potem Pucciniego polega również na umiejętności przekazu, rzeczywistego klimatu tego miejsca i czasu, na zdolności wniknięcia w głąb