Z poważnych przeżyć ofiaro­wała nam TV w tym tygodniu transmisję z Teatru Dramaty­cznego w Warszawie sztuki współczesnego pisarza irlandz­kiego Sean 0'Casey'a "Czerwo­ne róże dla mnie", w reż. A. Bardiniego. Dramat prezento­wany był od dawna i został już oceniony przez krytyków tea­tralnych, tu więc musimy w ramach owych wszechstron­nych, "omnibusowych" funkcji, jakie składają się na działal­ność recenzenta telewizyjnego - wspomnieć o jego recepcji na szklanym ekranie. Cóż, kie­dy spektakl nie miał żadnych szczególnych cech telewizyjnej adaptacji (poza eliminacją przerw, co i tak niewiele skró­ciło jego teatralne a niezbyt fortunne dla TV rozmiary). Może zatem o samej sztuce. Ciekawa ona nie tyle dla czysto artystycznych wartości, ale jako obraz kultury tego szczególnego kraju. Dużo można się dowiedzieć o Irlandii z tego utworu. Jest to szczególny rodzaj narodowej dra­my, przypuszczam, że odgrywa ro­le taką, jak narodowe dramy na­sz