Germanista Jerzy {#os#38269}Łukosz{/#} twór­czo przetworzył elementy biografii Tomasza Manna. "Ja go chcę spo­niewierać" zapisał w swym dzienniku. - Z pomnika zrobić postać. Uczciwe sponiewieranie zaprowa­dzi mnie bliżej jego zagadek". Wcze­śniejsze wersje tego dramatu, znane mi ze scen teatrów w Bydgoszczy i warszawskiej Ochoty, dziwnie nie przekonywały. Udało się to nato­miast Krzysztofowi {#os#3895}Orzechowskie­mu{/#} w przedstawieniu Starego Teatru z Krakowa. Dramat opowiada o Tomaszu Mannie, który po wyborze Hitlera na urząd kanclerza niemieckiej Rze­szy, uciekł z kraju. Wielki pisarz, na­zywany sumieniem narodu niemiec­kiego, jest pełen rozterek, czy na emigracji w Szwajcarii może przyjąć wysłannika fuhrera, który chce mu przedłożyć jakąś notę. Do dyskusji obok żony Katii, wciąga nawet swe­go prostodusznego fryzjera Franka. To on w końcu okaże się owym wy­słannikiem, a de facto pracowni­kiem kancelarii Rzeszy i oficerem gestapo. W n