"Edward II"w reż. Anny Augustynowicz w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Pisze Łukasz Badula w portalu kulturaonlie.pl

Sztuka Christophera Marlowe'a to wciąż zadziwiająco aktualna wiwisekcja mechanizmów władzy. Anna Augustynowicz chyba jednak za bardzo ufa sile źródłowego tekstu. Jeśli Christopher Marlowe rzeczywiście upozorował swą śmierć i pisał sztuki za Szekspira, to poskąpił mu jednego z lepszych tematycznie dzieł. "Edward II" mógłby spokojnie stać się szekspirowskim klasykiem o mechanizmach władzy. Te wszystkie przepychanki pod wodzowskim tronem, cechują przecież nie tylko królewskie dwory. Podobnie jak uprzedzenia klasowe, do których można jeszcze dodać motyw wykluczenia mniejszości. To ostatnie bodaj najmocniej podkreślił Derek Jarman w sławetnej ekranizacji dramatu. Nowa adaptacja "Edwarda II" na deskach Starego Teatru, nie do końca idzie tym tropem. Właściwie trudno określić, dokąd zmierza. Poza niezwykle rzetelnym podejściem do źródłowego materiału. Wielką przyjemnością jest oglądać w Krakowie inscenizację przygotowaną przez Annę Au