Mikołaj Pogodin należy do pisarzy szczególnie popularnych w na­szym kraju. W 1959 roku, reży­ser Jerzy Rakowiecki adaptował jego sztukę "Kremlowskie kuranty" na sce­nie Teatru Polskiego. Inscenizacja zy­skała duży rozgłos i powodzenie, może dlatego, że w sposób bezpośredni i pro­sty mówiła o trudnych i skomplikowa­nych problemach młodej władzy Kra­ju Rad w latach dwudziestych. W 1960 roku Rakowiecki otrzymał za tę sztukę Nagrodę Państwową. Potem sztuka ukazała się w formie książkowej. Po kilku latach przerwy temat powraca znowu na widownię, tym razem do najbardziej masowego - Teatru TV, realizowany przez tego samego reży­sera, z okazji 60 rocznicy Wielkiej So­cjalistycznej Rewolucji Październiko­wej. Inscenizacja według Pogodina roz­grywana jest w kilku planach. Mamy więc ulicę i uliczników, handlarzy, przechodniów. Ten plan ukazuje nam obraz miasta głodnego, zimnego, pod­czas inflacji, kiedy za pudełko zapałek jednemu z bohaterów, in