Kiedy czytam wypracowanie Jana Kotta na temat Szekspira, pisane przed emigracją do USA - staję na baczność. Ten człowiek, nie znający wtedy języka angielskiego, z całą swa­dą peroruje na temat języka Szekspi­ra, wie gdzie u niego brzmi "muzyka sfer", a gdzie paruje "upajająca poez­ja". Przeczytał Szekspira poprzez Ulri­cha i Paszkowskiego i wysmażył słyn­ną na cały świat książkę - "Szekspir - nasz współczesny". To się nazywa in­tuicja i odwaga! Zdarzyło mu się wpra­wdzie zdumieć Anglików, którzy tłum­nie zbiegli pewnego razu, żeby posłu­chać znawcy geniusza znad Avonu - przybyłego znad Wisły, i jeszcze tłum­niej wybiegli w kontuzji wielkiej, kiedy ich przeprosił, że angielskiego nie zna, więc będzie mówił po francu­sku... Potem, jak się domyślam, oso­bliwość tę przezwyciężył i dziś pewnie mówi po angielsku, jak Amerykanin polskiego pochodzenia, bo jako takie­go przecież "komitet Szaniawskiego" zaprosił na osławiony "K