Zagubiona w bagnach i mokradłach nad Narwią, odcięta niemal od świata wioska to miejsce akcji "Konopielki". Żyje się tu jakby poza czasem i bie­giem historii, w rytmie czterech pór roku dykto­wanym przez odwieczne prawa natury i tradycji. W Taplarach niewiele zmienia się od pokoleń: to, co "z dziada pradzia­da" jest szanowane pow­szechnie, to co nieznane i nowe, "z szerokiego świata" idące - jest tępione, bo zagraża od­wiecznemu ładowi i har­monii tej społeczności. "Po cóż Taplarom świat szeroki. One same dla sie­bie światem"... Tak zarysowaną wieś znamy już z innej po­wieści Edwarda Redlińskiego, również zaadapto­wanej na scenę - z "Awansu". Tam nazywała się ona Wydmuchowo, tutaj zaś mamy Taplary - ale mimo innych nazw obie wioski nie różnią się od siebie tak bardzo. Redliński opisuje w obu opowieściach ten sam świat - rozdarty pomię­dzy Starym i Nowym, po­między kulturą rdzenną, swojską, wiejską i tą narzucaną z zewnątrz, "m