Podobnie jak u Czechowa w młodzieńczym "Płatonowie" znajdujemy prototypy postaci i wątki jego późniejszych utworów, tak i u Dostojewskiego we wczesnym opowiadaniu "Sen wujaszka" wyraźnie widać zawiązki znanych nam postaci i wątków z jego największych dzieł powstałych w dojrzałym okresie twórczości pisarza, jak na przykład "Biesy", "Idiota", "Zbrodnia i kara czy "Bracia Karamazow".

W"Śnie wujaszka" widoczne jest też zapatrzenie się na twórczość Gogola, do której nawiązywał Dostojewski w najwcześniejszym okresie swojej twórczości. Słynne gogolowskie "Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie", tutaj brzmi dramatyczniej, bo ten śmiech u Dostojewskiego jest śmiechem tragicznym, śmiechem mówiącym: śmiejcie się przez łzy z samych siebie. Bo tacy właśnie jesteście. I to jest przerażająco smutne. Zawarte tu elementy komiczne mogą prowadzić w stronę typowej komedii, groteski czy nawet farsy. Tematyka "Snu wujaszka" wszak oscyluje wokół intryg i zabiegów wydania bogato (i z książęcym tytułem) córki za mąż. Sama fabuła zatem jest - można powiedzieć - ograna, znana już z twórczości innych autorów. Jednakże u Dostojewskiego owa fabuła jest tylko zewnętrznym kostiumem pewnej psychologiczno-filozoficzno-antropologicznej konstrukcji służącej ukazaniu człowieka od jego mniej atrakcyjnej strony. Ów tytułowy sen