Fryderyk Schiller "Don Carlos Infant Hiszpanii", przekład - Zbigniew Krawczykowski, adaptacja i reżyseria - Maciej Prus, scenografia - Łukasz Burnat. Teatr Ateneum, Warszawa.

Niezawodny kronikarz Goethego - Eckermann, zanotował pod datą 22 marca 1825 roku takie oto słowa Olimpijczyka: "Schiller postępował podobnie. Bardzo często przebywał w towarzystwie aktorów i aktorek. Podobnie jak ja bywał na wszystkich próbach, a po każdym udanym przedstawieniu swej sztuki zapraszał ich zwykle do siebie i wesoło spędzał z nimi czas. Cieszono się wspólnie z tego, co wypadło dobrze, i dyskutowano, co należałoby następnym razem poprawić". Sam Schiller natomiast mniej idyllicznymi widział swe z aktorami stosunki i w jednym z listów do Goethego pisał: "Nie chcę mieć nic wspólnego z aktorami, gdyż rozsądkiem i uprzejmością nie da się u nich niczego osiągnąć: jest tylko jeden jedyny sposób postępowania z nimi: krótki rozkaz, którego wydanie nie do mnie należy". Jak więc było naprawdę? Współczesny i kompetentny świadek - weimarski aktor Genast - wspominał o Schillerze, że "był to człowiek, którego łagodność i serdeczność