Jest to jedna z najwcześniejszych komedii Szeks­pira. Nie ma też w niej tragicznego liryzmu "Romea i Julii", ani osobliwej filozo­fii "Hamteta", posępnej dramatyczności sztuk "cyklu kró­lewskiego", czy bajecznej fantastyczności "Snu nocy let­niej". Natomiast przewijają się przez nią reminiscencje z Plauta i zapowiedź przyszłej "Opowieści zimowej", gdzie autor w formie znacznie doj­rzalszej rozwinie niektóre do­minujące tu pomysły. "Komedia omyłek" (sceniczna historia o dwóch parach zadziwiająco do siebie podob­nych bliźniaków, których po latach rozłąki zetknie znowu kaprys losu) jest spiętrzeniem renesansowych qui pro quo i omyłek, karnawałową galopadą barwnych przygód i awanturek, zmasowaniem zaskoczeń i sytuacji często nieprawdopodobnych, często wręcz naiwnych, lecz zawsze zabawnych! Komedię tę wystawia się często jako feerię, przy bardzo efektownym rozbudowaniu scenerii i bogatym stafażu malarskim. Można ją jed­nak potraktować rów