Prapremiera Złodzieja idealne­go Jarosława Iwaszkiewicza, która miała miejsce w dniu 11 paździer­nika 1980 w niewielkiej sali so­pockiego Teatru Kameralnego, przebiegała w atmosferze serde­cznej życzliwości. Widownię za­pełnili (przybyli niemal z całej Polski) przyjaciele reżysera - Stanisława Hebanowskiego, który w dniu tym świętował 35-lecie swych związków z teatrem i je­dnocześnie - żegnał się ze sceną. Były listy i przemówienia, owacje i kwiaty. Jubilat, nie kryjąc wzruszenia, dziękował publiczno­ści i zespołowi. Potem zapadła kurtyna... Wracając do hotelu ulicami ciemnymi i śliskimi od deszczu i spadających liści, zastanawia­łam się, czym Złodziej może być teraz i dla polskiego widza w ogóle, i dla tego z Trójmiasta w szczególności. I przyznam się, że do dziś nie umiem dać na to pytanie żadnej odpowiedzi. O zna­czeniu literackim utworu, o miejcu, jakie zajmuje w dorobku na­szego największego pisarza współczesnego, kt�