PRZEDSTAWIENIE to ma cha­rakter malarsko-muzyczny przede wszystkim: jest popi­sem wrażliwości plastyczno-rytmicznej reżysera, który z elementów pięknej scenografii i do­brej muzyki komponuje płynny, urzekający ruch sceniczny. Głównym narzędziem tej kompozycji jest otwarta, pusta i wielka przestrzeń sceny, odsłoniętej całkowicie i obitej kirem. Przetną ją w pewnej chwili, w bladawym półmroku i półcieniu, chmury strzał z wojennych łuków, ułoży się olbrzymi, biały namiot i wypełni ją całkowicie majestatycz­nym ruchem płócien i żerdzi, aby następnie godnie i niespiesznie zwi­nąć się i zniknąć. W półmroku i półcieniu pojawi się samotny kocioł polowy, ordynarny i kaleki, ułoży się rozległy, pyszny dywan, wjedzie fortepian na kołach od drabiniastego wozu, wsunie się stary fotel i toczyć się będą furgony taboru wojskowego. Na proscenium zaś, po obu stronach, tuż obok kolo­rowych dywanów wschodnich zasła­niających wejścia do