W historii narodów i ludz­kości zapisały się okresy szczególnie okrutne - ni­by krwią zabarwiona fala. Były to rządy jednostek, którym uda­ło się skupić w swoich rękach despotyczną władzę. Jest to, nie­stety, fala powracająca w różnych epokach, czego doświadczaliśmy w ostatnim pięćdziesięcioleciu. Nie dziwnego, że takie postacie i wydarzenia fascynują nie tylko historyków, ale także i pisarzy. Do tych spraw powraca w swo­jej sztuce pt. "Teatr czasów Ne­rona i Seneki", wystawionej na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie, radziecki pisarz śred­niego pokolenia Edward Radziński*). Autor znany jest warszaw­skiemu widzowi dzięki sztuce "Lubin, czyli śmierć Kubusia Fatalisty", pokazanej na tej samej scenie w roku 1981 oraz przywiezionemu z Moskwy przez Teatr im. Jermołowej spektaklu "Sceny sportowe 1981". W swojej sztuce, szaleństwo i ok­rucieństwo Nerona skontrastował au­tor z systemem etycznym i wycho­wawczym stoika Seneki. Jednym z jej g