Teatr im. Stefana Jaracza wystąpił z premierą komedii amerykańskiego dramaturga Johna Pa­tricka, napisanej w roku 1962, pt. "Każdy kocha Opalę". Właściwie trudno określić rodzaj tego utworu. Jest to bowiem i komedia i rodzaj przypowieści, a także w utworze tym znajdujemy rysy tragiczne. Do tego wszystkiego autor nie poskąpił efektów melodramatycznych i sensacyjnych. Powiedzmy otwarcie - sens moralny tej sztuki, jej konformizm, uwikłany w poetyckie metafory, budzi sporo wątpliwości. Rzecz wydaje się być charakterystyczna dla stosunków amerykańskich w dziedzinie twórczości artystycznej. Sentencja wygłaszana ze sceny: - "Dobroć jest śmiertelną bronią", w sytuacji zbudowanej przez autora ma bardzo dwuzna­czny wydźwięk. O cóż więc cho­dzi? Stara, brzydka, zdziwaczała kobieta, trudniąca się zbieraniem śmieci mieszka gdzieś na przed­mieściu, w odludnej okolicy, w walącym się domu. Jest bardzo zadowolona ze swojego losu. W ogóle zdaje się