Choroba albo współczesne kobiety w reżyserii Bartłomieja Piotrowskiego (Teatr Psychodelii Absolutnej Kraków, 2005), O zwierzętach w reżyserii Łukasza Chotkowskiego (Teatr Polski im. Konieczki w Bydgoszczy, premiera 19 stycznia 2008), Chór sportowy w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego (Teatr im. Kochanowskiego w Opolu, premiera 14 marca 2008), Jackie. Śmierć i księżniczka w reżyserii Weroniki Szczawińskiej (Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie, premiera 7 czerwca 2008) oraz projekt Śmierć i dziewczyna. Dramaty księżniczek pod opieką dramaturgiczną Doroty Sajewskiej (Teatr Dramatyczny w Warszawie, premiera 6 czerwca 2009), z udziałem reżyserek: Marii Kwiecień, Suse Wachter, Agnieszki Korytkow- skiej-Mazur, Małgorzaty Głuchowskiej i Dagmary Lutosławskiej. W 2007 roku w Teatrze Polskim w Poznaniu Emila Sadowska wyreżyserowała adaptację prozy Jelinek Amatorki.
Pani do kogo? "Teatr służy mi do wystawiania języka" - mówi o swoim pisarstwie teatralnym Elfriede Jelinek, która stosunkowo od niedawna gości w polskim teatrze. Użycie określenia "gości" wydawać się może nazbyt wylewne, zważywszy na fakt, jak późno jedna z najważniejszych pisarek europejskich pojawiła się w Polsce. Obecna od wielu lat na Zachodzie, czytana, tłumaczona i wystawiana, Jelinek do świadomości polskiego odbiorcy (który pierwsze wydanie Pianistki czytać mógł w 1997 roku) dotarła dopiero w 2004 roku, już jako noblistka. I choć próby wprowadzenia jej na nasze podwórko podejmowane były kilka lat wcześniej, przeszły cicho i niemal niezauważone. Przełożone Choroba albo współczesne kobiety oraz Nora, Clara S., Zajazd nie spotkały się ze szczególnym zainteresowaniem reżyserów. A jeśli nawet znajdowali się odważni, to o ich heroizmie mało kto słyszał. Głośna w innych krajach, światopoglądowa i teatralna radykali