"Ożenek" w reż. Iwana Wyrypajewa w Teatrze Studio w Warszawie i "Wiśniowy sad" w reż. Pawła Łysaka w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Pisze Józef Jasielski w serwisie Teatr dla Was.

Rosyjska klasyka to najbogatsza i najbardziej pogłębiona psychologicznie i metafizycznie galeria dramatycznych postaci. Mocno osadzonych w środowiskowych realiach i zaskakująco splątanych emocjonalnie. Reżyser interesujący się współczesną psychologią i potrafiący dobrać się do psychiki aktora, może zaskoczyć nas niejedną prawdą o ludzkiej naturze. Ale większość reżyserów woli modnie wymyślać niż badać i odkrywać. Tak o wiele łatwiej. Dwie premiery z poprzedniego miesiąca są tego namacalnym i widomym przykładem. Reżyser warszawskiej premiery "Ożenku" Mikołaja Gogola, Iwan Wyrypajew, potraktował autora jako pretekst do zaprezentowania kolejny już raz własnej wizji teatru rodem z Wachtangowa i Meyerholda. To zabawa w "teatr teatralny", który pozbawia postaci psychologii i charakterów oraz ludzkich motywacji, ujawniających sens ich działań. Czyni je znakami, ikonami, atrapami tajemniczych znaczeń. Trochę z komedii dell`arte, trochę parodii