Sztuka Jarosława Abramowa pt. "Derby w pałacu" to jedna z naszych niewielu tak zręcznie napisanych komedii powojennych, z efektownym, nader dowcipnym dialogiem oraz pełnymi i zaskakującymi sytuacjami. Napisana przed 10 laty nie straciła nic ze swej wartości, ba nawet zyskała, ponieważ dziś brak zupełnie takich utworów. Aktualna rzeczywistość pozwala też odnaleźć w niej nowe układy odniesienia. Na przykład: działalność sekretarza Byrczaka to nic innego jak poszukiwanie dewizowych rezerw. Pomiędzy dyrektorem stadniny koni, mieszkającym i urzędującym w zabytkowym pałacyku a sekretarzem wybucha konflikt. Czy pałac przeznaczyć na pensjonat dla turystów dewizowych i czy sprzedać za dolary najlepsze wierzchowce ze szkodą dla przyszłej hodowli, ale z ogromnym - przynajmniej z perspektywy chwili bieżącej - zyskiem? Spór kompetencyjny - jak go nazywa S. Treugut - w istocie saniej nie interesuje aż tak bardzo autora, nie interesuje go kto ma z gospodarczego