Młodzieńcza sztuka Czechowa, nigdy nie wystawiana za jego życia, a znaleziona przypadkiem dopiero w latach dwudziestych (nie posiadająca zresztą tytułu,który w postaci "Płatonowa" dopiero później sam się niejako "wykroił") posiada za­lety i wady pierwszej próby dra­maturgicznej. Zalety, to już dojrza­łe, wnikliwe, typowo czechowowskie spojrzenie na świat i ludzi, oraz zasada pisania "innego", która za­znaczy się tak wyraźnie we wszy­stkich późniejszych sztukach auto­ra. Mianowicie zerwanie z konwen­cjonalnym rozwojem akcji - ekspozycja, konflikt, rozwiązanie - a natomiast ukazanie sławnego "wy­cinka z życia" w formie uszerego­wanego porządku scen, w których pozornie "nic się nie dzieje", jak­kolwiek faktycznie dzieje się bar­dzo dużo. Do wad za to "Płatonowa" zali­czyć trzeba jego dłużyzny dialogo­we i sytuacyjne, świadczące, iż 20-letni Czechow nie mógł sobie jesz­cze poradzić należycie z tzw. war­sztatem - oraz pewien brak umia�