Znacie Fredrę? Znacie. To... obejrzyjcie jeszcze raz. Radomska inscenizacja "DAM I HUZARÓW" jest tego warta. Aleksander Fredro od lat jest najczęściej wystawianym na polskich scenach drama­turgiem. Nie ujawnił się do­tąd żaden talent pisarski, któ­ry by zagroził jego popular­ności. Tylko Sławomir Mro­żek z błyskotliwymi, intelek­tualnymi, acz lekkimi w for­mie sztukami o "duszy naro­dowej", pretenduje do tytułu następcy, którego kreuje XX wiek. Dlatego teatry szperają czę­sto w repertuarze komedio­wym Fredry, a przymiarki poszczególnych scen, jeśli na­wet nie kończą się absolut­nym sukcesem, to przynaj­mniej poprawną realizacją. W repertuarze Teatru Powszech­nego im. J. Kochanowskiego częściej można znaleźć sztuki Mrożka, ale - na szczęście - także dla Fredry znalazło się w tym sezonie miejsce. "Damy i huzary" - kome­dia o klasycznej wręcz intrydze (perypetie wokół miłości dwojga bohaterów) zyskała w teatrze radomskim niezwy