Gustaw {#os#27}Holoubek{/#}. W ostatnich pięciu latach oglądaliśmy go jedy­nie w sztuce Hena i w "Weselu", teraz - zna­lazł dla siebie idealną, wielką rolę w mądrej, świetnej sztuce Jerzego {#os#1115}Jarockiego{/#} "Staś". Jest to utwór dość niezwykły: pomyślany ja­ko pierwsza część tryptyku o życiu i sztuce Stanisława Ignacego Witkiewicza stanowi opo­wieść o dziecięcych i młodzieńczych latach ar­tysty, opowieść spisaną przez {#os#1115}Jarockiego{/#} w oparciu o autobiograficzne "622 upadki Bunga" i inne teksty - m. in. korespondencję - ojca i syna Witkiewiczów. Głównym bohaterem "Stasia" nie jest ów tytułowy, młody Witkiewicz, lecz właśnie je­go ojciec - zresztą również Stanisław, wy­bitny krytyk, malarz i pisarz, człowiek wiel­kiej kultury i mądrości, który według włas­nych doświadczeń i przemyśleń kształtuje osobowość syna. Fascynujące i pouczające jed­nocześnie jest podejście ojca do niewątpliwe­go już dla nieg