Karmaniola była jedną z najpopularniejszych pieśni Wielkiej Rewolucji Francuuskiej. W jej rytm najchętniej maszerowano, przy jej dźwiękach zapełniały się kosze z głowami. Stanowiła normalny akompaniament pracy gilotyny. Na scenie wielka gilotyna jest stałym elementem dekoracji, a jej mniejsza replika raz po raz z rumorem pokonuje sceniczną przestrzeń. Jest rok 1794. Paryż. Szaleje terror - "aby osiągnąć wolność wyboru potrzeba gilo­tyn, potrzeba terroru". Rzecz jednak nie Francuzów a Pola­ków dotyczy i ma komediową formę "operetty wielce narodo­wej". Jest w niej intryga poli­tyczna, wielka miłość, która le­dwie uchodzi spod ostrza gilo­tyny, jest śliczna królewna nie­świadoma swego majestatu i wychowująca ją rodzina polskich sankiulotów. A cała historia opowiedziana żartobliwie, z cu­downym poczuciem humoru, wielką sprawnością warsztatową sa­tyryka i ogromną kulturą słowa. Skrzący się dowcipem tekst Jo­anny Kulmowej nie jest prze�