"Historia toczy się teraz szyb­ciej" - powiedział mi kilka lat temu pewien historyk. Historyk - polityk. Odniósł to spostrzeżenie do przemian, za­chodzących w świecie niejako ,,na naszych oczach". I rzeczywiście! Ileż to przemian przeżył przecięt­ny Polak?! Nie mówię o pokole­niu "zrodzonych w niewoli", ani o ,,kolumbach"( którzy dojrzewali dopiero w konspiracji, w czasie wojny; nawet nie o ich młod­szych braciach, o pokoleniu "za­rażonych śmiercią". Przecież uro­dzeni już w Polsce Ludowej mogą o tym świadczyć... Istotnie - historia toczy się szybciej. Jakby ulegała naciskowi ogólnego przyspieszenia, dostrze­galnego już nie tylko w życiu społeczeństw. Odczuwalnego rów­nież przez każdego z nas indy­widualnie. Jeszcze wczoraj "Gru­pa Laokoona" {#os#7335}Różewicza{/#} była protestem przeciw współczesnemu teatrowi. W założeniu nie miał to być żaden anty-teatr, czy anty-pomnik, wystawiony na pohybel staremu teatrowi. Raczej "wielka klo