Sztuka Pirandella, niegranego u nas od dawna, przywodzi na pamięć przedstawienie przed kilkunastu la­ty, kiedy to dyr. Teofil Trzciński wprowadzał do Polski po raz pierwszy nowego włoskiego autora, mają­cego za sobą poza wielkim dorobkiem nowelistycz­nym, niebywały skandal w jednym z teatrów rzym­skich. Publiczność nie dopuściła wówczas w ogóle do głosu dzisiejszego laureata nagrody Nobla, nazywając go błaznem i odsyłając go do szpitala warjatów. - Trudno się było bardziej pomylić: zamiast do domu obłąkanych, Pirandello zawędrował do grona osób od­znaczonych najwyższą nagrodą jaką rozporządza świat wiedzy i kultury. Autor "Sześciu postaci w po­szukiwaniu autora" podzielił tutaj los paru wielkich twórców nieuznawanych przez współczesność. Szczę­ściem Pirandella uznanie przyszło jeszcze za jego ży­cia, a nie dopiero w kilkaset lat po śmierci, jak się już niejednokrotnie zdarzało. Ciekawem byłoby dzisiaj zobaczyć na scenie naj�