Swoim zwyczajem, w wieczór sylwestrowy Adam {#os#835}Hanuszkie­wicz{/#} dał premierę. Tym razem wyjątkowo zharmonizowaną z nastrojem dnia. Jego "Pasto­rałka" jest spektaklem zbudo­wanym na podstawie starego tekstu widowisk bożonarodze­niowych inkrustowanego współczesną poezją (śpiewaną) Małgorzaty {#au#44669}Hillar{/#} i Edwarda {#au#1007}Stachury{/#}. To ryzykowne zesta­wienie, cokolwiek obrazobur­cze i bardziej świeckie niż religijne, osłania spektakl przed niebezpieczeństwem okolicznościowej dewocyjno­ści. Zresztą "liberalne" wtręty do widowisk pastoralnych, roz­maite intermedia i hece niepo­koiły w swoim czasie hierarchów. Toteż, jak wspomi­na Kitowicz w swoim "Opisie obyczajów", zabraniali wido­wisk "ruchawych". Na scenie dominują dwa na­stroje: matczynej miłości, od­danej ze wzruszeniem radości macierzyństwa i prześmiewczej nieco zabawy z ludzkich przy­war, a nawet niegodziwości. Dzięki kontrastom emocjonal­nym i zmienności rytm�